कबिता

 

कक्षा, सर/मिस, देश र म

 

 

हरेक रात  एमोनिया यूक्त ड्रिंकले

भारी पारेको टाउको दुखाउदै

कहिले एस्प्रीन, कसले सिटामोल चपाउदै

सीताराम सर

दर्शन शास्त्र पढाउन आउनु हुन्थ्यो !

 

संग्राम सर र बिकास सर,

एकै समयमा

"मेरो पिरियड" भन्दै आउनु हुन्थ्यो –

बिकास सरले संग्राम सरलाई

भरमार गाली गर्नु हुन्थ्यो !

रिसको झोकमा संग्राम सरले

जिर्ण भई सकेको स्कूलको

छाना साना भत्काई दिनु हुन्थ्यो !

 

कुबेर सर निकै अबेर आउनु हुन्थ्यो !

घरधनीले भांडा दे कि कि

भन्दै डेराको सबै सामान फाल्दिए रे भन्दै

बर्गीय अर्थ शास्त्र पढाएर जानु हुन्थ्यो !

 

सङ्गीता मिस सू्र्य चूरोटको

ठुसठुस गन्ध बोक्दै

सारेगम गाउनु थाल्नु हुन्थ्यो –

मानौं त्यो संगीतको कक्षा कोठा थिएन

उनका भ्रष्टाचारी लोग्नेले बनाएको

भब्य महलको बाथरुम थियो !

 

शान्ती मिस ढोकाबाट के छिर्थिन् –

संग्राम सरले उक्स्याएका जत्थाले

हा हा हु हु गर्थै, बित्थामा ताली पिट्थे !

अर्को जत्था तैयार हुन्थे

कक्षा भित्रैबाट प्रतिकार गर्न !

 

ऋषि सरले सबै बिद्यार्थी भ्रष्ट देख्नु हुन्थ्यो -

केटाहरु छेउमा बसेकी क्लास-मेटको,

झण्डै झण्डै सबै देखिने बक्ष हेर्नमा ब्यस्त,

उनी पनि के कम ?

लेक्चरको सट्टा लेटर लेख्न मै मस्त !

के पढाउनु यस्तालाई नैतिक शिक्षा ?

 

प्रेम सर पहिले देखि नै दाह्रीवाल,

आउथे र के के बरबराउथे -

कहिले कांहि पूर्ब प्रेमीलाई

गरेको गाली झैं सुनिन्थ्यो !

टांख नलगाएको कमीज भित्र

रौंले छोपेको छातीमा पूरानो घाउ देखिन्थ्यो !

खै के के कोर्न खोज्थे कालो पाटीमा,

जान्छु नै नभनी त्यत्तिकै जानु हुन्थ्यो !

 

प्रेरणा मिस संधै उहि चप्पलमा

फुटेको कुर्कुच्चा, टालेको लुगा

निधारमा पसीना,

चकमा चित्रकारिता

शिष्ट बोली, हिसाबमा गोली !

बर्षौं देखि न उनको तलब बढेथ्यो

न त कुनै बढुबा नै भएथ्यो !

 

हेडसर पनि आफ्नो शक्ति देखाउन,

जिंकको छानामा परेको

असीना भन्दा जोड जोडले कुर्लनु हुन्थ्यो !

 

यसरि नै एउटा सर / मीस आउनु हुन्थ्यो

कालो पाटी माथी लेख्ने कोशीस हुन्थ्यो।

अर्को सर / मीस आउनु हुन्थ्यो

कालो पाटी माथी लेखेको मेटिन्थ्यो !

 

म, निरिह, संधै लाष्ट बेन्चमा बसेर

यी सबै नियाली रहेको हुन्छु –

कसैले नसुन्ने गरि भनी रहेको हुन्छु –

यो कक्षा र मेरो देश उस्तै उस्तै छ !

कालो पाटिमा एउटा सर / मिसले लेखेको

अर्को सर / मिसले डष्टर लगाउनु हुन्छ !

संझेका बाहेक मसित अरु हेक्का छैन

किनकी टिपोट टिप्न

कापी किन्ने म सित  हैसियत छैन !

 

ईति

 

 

 

कस्तो भयो थाहा पाम् ! totally imaginary hai ! नाम मिल्न गएमा क्षमा प्रार्थी छु !

hey siris

are you from chitawan complting BE from pulchowk campus?

Excellent! a reminder of good ol' school days .And ....a peek inside those lives which we  normally  miss to notice.

I tried to write few words about this poem but couldn't come up with right ones!

Anyway, it's a wonderful piece of writing. Keep it coming

malai ta mahabharat padheko jasto lagyo. aafno ta kitab phobia 6.

A micro-epic.

 

म त भन्छु एक लघुकविताकार (गजलकार भनेको) ले मात्र यस्तो सारांश-काव्य लेख्न सक्छ । गैर-गजलकार हुँदो हो त, हरेक सर/मिसको बारेमा यामान लामो कविता लेखेर यसलाई बबाल लामो महाभारत बनाईदिन्थ्यो होला । शिरीष गजलकार भएर मात्र लेख्न सकेको हो यस्तो संक्षिप्त महाभारत भन्ने लाग्छ मलाई ।

 

वास्तवमा मलाई के लाग्छ भने गजलमा अभ्यस्त हातहरुको लागि गद्य कविता भनेको बायाँ हातको खेल हो । त्यसैले सबै ईच्छुक गद्यकविहरुलाई मेरो सल्लाह हुनेछ, केही समय गजलको कठोर साधनामा बिताउनुहोस्, अनि लाग्नोस् गद्यकवितामा ।

 

Nepe

Shirish dai,

                       wa..wa..nothing to complain Just keep them coming