उहिले सानो छदा दारीवाला मास्टर बाले कान नीमोठ्दै "इट्स् बेटर देन् नेवर, बडो तलाइ हिरो बन्नु पर्ने, पढनमा चाही आलू। हेर हे मूला चाडो बानी सपार...सधै स्कूल् आउने गर नत्र पिप्लाघरे रैथाने हली को चाल होला" भनेर बेला बखतमा तर्साइ रहन्थे। अब आफ्नो त काठमान्डू पढन गका काका, दिल्ली नोकरी गर्न गका भिनाजूहरु चाडपर्वमा गाउ आइरहन्थे अनि ल्याइदिन्थे पएट कुमीज। त्यसपछि लाउन त परिजो हाल्यो गाठे। यसो नया लुगा लगाएर जाने ठाउ स्कूल बाहेक कहा हुन्थो र साना । स्कुल मा चाही सधै आलू, जिरो, गोबर-गणेश हुनपर्ने मास्टर बाको।

हुनत उहिले सानो छदा गुच्छा खेल्ने बानी (hobby) धेरै भयकोले सिस्नो पानी को स्वाद पनि बाबाको हात बाट चाख्या हु।

आज यी उहिलेका कुरा खुइली सक्नु पर्नेमा अचानक याद आयो। ढिलै भय पनि साझामा झुल्किन पर्यो भन्ने ठाने मैले। कति मात्र लुकी लुकी साथी भाइलै हेर्ने। हुनत मास्टर बाको प्रीय पात्र रैथाने हली भएर गाउ घरमै ह् ह माले ह भन्दै रमाउन त पाएको छैन। अहिले जहा भए पनि त्यहि गाउ घरकै रैथाने मूला हु म। आज देखि म पनि साझाकै करेसा बारीमा मलजल्, गोडमेल् गर्न आएको छु।

उहिले सानो छदा जे भए पनि आहिले सम्झदा रमाइलो लागी रहने भन्या।

good one.....
like it....
ohh childhood days r just golden...............yaar

Sano chada ko kura haru,, well i cannot believe that I lived that part of my life..never worried about studying,, bishnumati khola ma macha marna gainthyo during winter holidays,,and guleli liyera khet tira morning walk gainthyo with my saithiharu( i dont know where they are these days..),,and yeah tihar ma deusi gayeko bela ma kunchai ghar ma paisa nadiyera chocolate bomb padkayera gaeko..ghar manche le lakhatera kya barbaad bhayeko thiyoo...I cannot believe that I am the same person now..It's a sweet dream to think about all those impish moments,..I wish I could go back and live that life again